NC-RATE CHAPTER SIX
- CHAPTER SIX –
ชั้นในตัวจิ๋วถูกดึงลากลงไปกองที่ขาอ่อน
แม้จะพยายามเบี่ยงหลบรอยจูบแสนฉกฉวยแต่มันก็เป็นเพียงแค่ระยะสั้นๆ
เมื่อสถานที่ไม่ใช่เตียงแต่เป็นเบาะแคบๆที่แค่ไอ้ตาแก่นี่มันก็เต็มไปหมดแล้ว
จีฮุนส่งเสียงร้องอย่างทรมาน สถานการณ์ที่ต้องตกเป็นฝ่ายจำยอมเป็นเรื่องที่เขาไม่ชอบเลยสักนิด
“ปล่อย ฮืออออ
ปล่อย”
“ฉันชอบตรงนี้นะ
มันสู้มือดี” เสียงแหบพร่าพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม
“อื้อออออออ
ปล่อย!!” ทั้งถีบประตูรถทั้งเคาะประตู แต่ก็หนีการกระทำห่ามๆนั้นไม่ได้
ตรอกนี้มืดไม่ค่อยมีใครเดินเข้ามา แถมรถนี่ก็ไม่ได้จอดอยู่กลางแสงไฟ
แล้วไหนจะเสียงดนตรีที่ดังลอดออกมาจากร้านและเสียงดนตรีที่เปิดอยู่ภายในรถ
ทุกอย่างกลบเสียงขอความช่วยเหลือของเขาไปหมด
น้ำตาเม็ดแรกหยดแหมะลงบนแก้มใส
ลิ้นร้อนลามเลียมันไปราวกับว่าเป็นสิ่งของที่กลืนลงไปได้
ท่าทางหื่นกระหายน่าขยะแขยงนั้น ปลุกความกลัวบนตัวของพัค จีฮุนจนสั่น
สมองก็เผลอไปนึกถึงคำพูดข่มขู่ของชายหนุ่มตรงหน้าที่บอกว่าจะปลดปล่อยพวกสัตว์นรกพวกนั้นออกมาย่ำยีแล้วฆ่าเขา
ทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้....
“ผมขอโทษ
ผมผิดไปแล้ว จะให้ผมชดใช้ยังไงก็ได้” พูดออกไปจากใจ
เขายินดีพร้อมชดใช้ด้วยเงินทั้งหมด
ไม่ว่าจะค่ารักษาพยาบาลของเจ้ายักษ์นั่นหรือแม้แต่มูลค่าของสิ่งของที่เขาทำลายทิ้งไปด้วยอารมณ์และความสะใจ
ชายหนุ่มที่ยังมัวเมากับความหอมอ่อนๆตรงซอกคอขาวหยุดชะงัก
สัมผัสแผ่วเบาแปลกประหลาดจบลงที่แก้มใส
มันเป็นความรู้สึกปลอบประโลมเบาๆ
ที่ทำให้จิตใจที่เคยเกรงกลัวกลับอ่อนยวบลงจนรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
มันไม่ต่างจากนักโทษที่รอเข้าสู่แดนประหาร เขาไม่เคยถูกประหาร
แต่ความรู้สึกของคนที่ถูกปลอบประโลมด้วยคำพูด อาหารมื้อสุดท้าย
หรือหนังสือดีๆสักเล่มก่อนตาย ก็คงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน
“เธอรักตัวกลัวตายใช่มั้ยล่ะ
แล้วถ้าฉันลองพรากของรักเธอไปดูบ้าง ก็น่าจะหายกันนะอีหนู”
“นี่แกเอาชีวิตฉันไปเทียบกับพวกของสร้างราคะตัณหา...โอ้ย!!” ซอกคอถูกกัดจนจมเขี้ยว
ลิ้นร้อนวนๆมันอย่างนั้นจนเขารู้สึกจั๊กกะจี้ แก้มใสถูกหอมจนช้ำ
ในขณะที่ส่วนกลางร่างก็ถูไถวนไปมาอยู่แบบนั้นจนรู้สึกขยะแขยง เขาไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยแม้แต่นิดเดียว
เพราะสมองของเขาคิดถึงแต่เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เสียงหัวเราะและใบหน้าสุขสมซ้ำๆทั้งที่เขาเจ็บเจียนตายมันกำลังลอยวนอยู่เบื้องหน้า
ของร้อนถูกงัดออกมาถูไถกับหว่างขา สิ่งที่ใช้เป็นสารหล่อลื่นคือน้ำลาย ทุกอย่างสด และเขานึกถึงความสะอาดไม่ออก จีฮุนขยับตัวหนีด้วยแรงทั้งหมด
บีบขาเอาไว้เกร็งแม้แต่กับช่องทางหลัง
มือทั้งสองข้างของเขาถูกวางเอาไว้บนปากก่อนจะถูกมือกร้านกดลงมาอีกที
ร้องก็ไม่ออกนอกจากปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างหนักหน่วง
กรีดร้องเท่าไหร่ก็คงมีแต่เขาที่จะได้ยิน หัวใจของเขาถูกทำลายอีกแล้ว
ความสุขที่ควรจะเกิดจากคนรักบ้าบออะไรนั่นเป็นเพียงแค่ฝันเฟื่องที่เขาไม่อาจกล้าจินตนาการถึงมันอีก
แท่งเนื้อร้อนพยายามสอดใส่เข้ามาด้วยความกระหาย
มันเจ็บมันรั้งแต่มันก็เป็นแค่ช่วงสั้นๆ จีฮุนส่ายหน้าระรัวด้วยความเจ็บ
เจ็บเพราะเขาเกร็งมากเกินไปและถูกดึงดันที่จะเข้ามาหนักเกินไป แต่เขาสู้แรงคนที่สอดตัวเข้ามาแช่เอาไว้ในตัวเขาไม่ได้แล้ว
ขาของเขาตกลงไปบนพื้นห้องผู้โดยสารอย่างหมดแรงจะขัดขืน
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นราวกับผู้ได้กำชัยชนะ
เสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบข้างหูพร้อมกับคมเขี้ยวที่ฝังลงมาบนกรามได้รูป “ตอนนี้เสมอกันแล้วนะ
เดี๋ยวฉันจะช่วยจ่ายค่าทำความสะอาดเบาะหลังแทนเธอละกันอีหนู”
คำพูดหยาบคายไร้การให้เกียรติทำให้เขาเจ็บใจจนอยากจะฆ่ามันด้วยมือของเขา
กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องมาคอยฟังคำพูดร้ายๆ ทำไมเขาต้องมารองรับอารมณ์และความเอาแต่ใจของผู้ชายที่ชื่อไล
ควานลินแบบนี้
ชีวิตเขามันยังบัดซบไม่พออีกงั้นเหรอ....
จีฮุนส่ายหน้าหนีเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะขาดอากาศหายใจจากการกดทับ
สะโพกสอบยังคงนิ่งอยู่แบบนั้นไม่ยอมขยับ
ส่วนมือที่เคยกดทับใบหน้าเขาอยู่ก็ปลดปล่อยให้อิสระแก่เขา ใบหน้าคมคายก้มลงจ้องสบสายตาด้วย แต่เขาทำได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่อยากจะสบตากับผู้ชายตรงหน้า
มือเรียวเกลี่ยไปบนเส้นผมหนานุ่มราวกับจะปลอบประโลม
เอวได้รูปค่อยๆขยับขึ้นลงเมื่อทุกอย่างพร้อม
ท่าทางทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบง่ายอ่อนโยนจนคนที่นอนราบไปกับเบาะรู้สึกแปลกใจกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ทำให้หัวใจเขาเต้นผิดจังหวะ
มือร้อนลากผ่านเนื้อตัวเขาไร้การบีบเค้นหยิกหรือกัดให้เจ็บปวด
เสียงครางเบาๆของตาแก่นั้นบ่งบอกว่ากำลังรู้สึกชอบพอกับความคับแน่นและความร้อนภายในตัวเขา
เสียงเพลงที่เคยเป็นบีทหนักๆ
ถูกเปลี่ยนเป็นอาร์แอนด์บีความหมายวาบหวามอย่างกับจงใจ รอยยิ้มบางๆที่ดูดีเป็นพิเศษส่งมอบมาให้เขา
พร้อมกับรอยจูบที่แก้ม จูบลากไล่มาเรื่อยจนถึงริมฝีปาก
ไม่รู้ว่าเพราะความต้องการหรือผีตนใดจงใจให้เขาเผยอปากรับกลีบปากหนานุ่ม
ไม่มีการรุกล่ำมีแค่สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากที่กดลงมา มันเป็นอยู่แบบนั้นซ้ำๆ
จนเขารู้สึกได้ถึงความต้องการที่มาพร้อมกับความใคร่
เขายังคงเป็นมนุษย์ที่ต้องสืบพันธุ์ เขามีฮอร์โมนปกติไม่ต่างจากคนอื่น
แม้ใจไม่ต้องการให้ทุกอย่างมาลงเอยด้วยการที่เขาเสร็จสม
แต่ร่างกายดันปฏิเสธความคิดนั้น
เขาเผยอปากมากขึ้น
ปิดเปลือกตาแล้วปล่อยมันให้เป็นไปตามที่ร่างกายปรารถนา
เรียวลิ้นร้อนแตะลงเบาๆที่ไรฟันขาว ก่อนจะเพิ่มรสจูบวาบหวามแต่ไม่ได้รุนแรงมากนักให้เริ่มขึ้น
ไม่ได้มีเสียงหยาบโลนใดๆ
ทุกอย่างเริ่มและจบลงด้วยการนำพาของผู้ชายที่เก่งเรื่องเซ็กส์
เขาชำนาญและดูจะชอบใจกับความไร้เดียงสาของคนใต้ร่างที่แม้แต่จูบก็ยังทำไม่เป็น
สะโพกสอบขยับเร็วขึ้นอีกสเตปขาที่เคยหุบเข้าหากันกำลังอ้าออกเพื่อเชื้อเชิญให้คนด้านบนสอดตัวเข้ามาพร้อมกับสอดแขนเพื่อยกขาอ่อนขึ้นไล
ควานลินไม่เคยรู้สึกว่าต้องถนุถนอมคู่นอนมากมายเท่านี้มาก่อน
ความคิดชั่ววูบเมื่อครู่คือการทำอย่างไรให้คนใต้ร่างลบความรู้สึกแย่ๆเกี่ยวกับการมีเซ็กส์ทิ้งไป และสิ่งที่เขาทำได้คือการปรนเปรออย่างเนิบนาบ เชื่องช้าและมีจังหวะ
เขาไม่ได้ชอบรสชาติเซ็กส์แบบนี้
ทุกอย่างต้องเกิดจากการที่ร่างกายเป็นผู้ควบคุมไม่ใช่หัวใจ....
แต่ตอนนี้เขากลับใจเต้นแรงอย่างประหลาด ความต้องการมีมากกว่าทุกครั้ง
ไม่ว่าจะครั้งไหนๆ มันทั้งเสียวซ่านสุขสมและวาบหวิว
มันน่าตื่นเต้นกว่าการได้ลองท่ากายกรรมแปลกๆ หรือโหมกระหน่ำเรียกเสียงร้อง
หรือเสียงเนื้อตัวกระทบกันจนฟังดูหยาบโลน
แค่ค่อยเป็นค่อยไป
กอดจูบลูบไล้ ส่งสายตาให้กันบ้าง
ยิ่งเวลาที่ดวงตาคู่สวยราวกับกวางป่ามีแต่น้ำใสๆเอ่ออยู่เต็มไปหมด
หรือแม้แต่ลิ้นเรียวที่ไม่รู้ว่าจะจัดการวางไว้ตรงไหน
มันเป็นความไร้เดียงสาที่แม้แต่เด็กอายุสิบหกที่เขาเคยเจอมาก็ทำไม่ได้
เขารู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าเจออะไรมาบ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดจากความสมยอม
เด็กคนนี้ไม่เคยเรียนรู้เกี่ยวกับมันไม่ว่าจะเคยประสบมันมามากเท่าไหร่
ทุกอย่างมันคือฝันร้าย แม้แต่การถูกเข้าใกล้จับเนื้อต้องตัว...
“ขอโทษ เจ็บมากรึเปล่า”
ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาถามขณะซุกหน้าลงกับคอหอมๆ
เขาสอดมือกอดกุมเนื้อตัวบางเอาไว้ทั้งสองข้าง
กอดอยู่แบบนั้นแล้วจูบปรนเปรอไปทั่วใบหน้า
คนตัวเล็กพยักหน้าหลับตาปี๋จนน้ำตาหยดแหมะลงมา
เขาครางหึ่มในลำคอก่อนจะผ่อนปรนความเร็วลงอย่างเสียดาย
“บีบแขนฉันจะได้ระบายความต้องการไง
จีฮุนน่า” เสียงเรียกชื่อแปล่งๆ แต่เรียกให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้น
มือที่เคยจับอยู่บนแขนค่อยๆบีบแขนนั้น หน้าผากมนซบลงบนลาดไหล่กว้าง
พวกเขาเหมือนจะกำลังทำตัวเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างนั้นล่ะ
สะโพกสอบเริ่มเร่งเครื่องขึ้นจนตอนนี้รถน่าจะโยกคลอนจนสังเกตได้ชัด
ใบหน้าได้รูป ไซร้ไปตามซอกคอไหปลาร้าอย่างลุ่มหลง
ตอนนี้เหมือนเขากำลังเดินอยู่ในสวนที่มีแต่ต้นของวานิลา กลิ่นกายฟีโรโมนอบอวลไปทั่วทั้งรถ
ควานลินจับมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วสอดประสานเข้าไปอย่างมีความหมาย
มือเล็กๆกุมมือที่ใหญ่กว่ามั่นคงกว่าเอาไว้แน่นเป็นสัญญาณตอบกลับมาว่าพร้อมที่จะไปถึงฝั่งฝัน
เสียงครางที่กลั้นมาจนสุดทางปล่อยออกมาอย่างเผลอตัวไล ควานลินหัวเราะ
ไม่เคยรู้สึกว่าเซ็กส์มันจะดีไปถึงขั้วหัวใจแบบนี้มาก่อน
เพียงแค่เขาคิดว่าอยากจะถนอม รสชาติของมันก็เปลี่ยนไป
“อืมมมม อื้อ
อือออ”
“ชอบเสียงแบบนี้จัง
ครางมันออกมาเลย แบบนั้นล่ะ เด็กดี” สะโพกสอบยกขึ้นลากเข้าสูดออกสุด
ยิ่งเวลาที่เขาเข้าไปเขาจะได้ยินเสียงครางตามออกมา
ตอนนี้คนข้างใต้คงถูกร่างกายควบคุมเอาไว้หมดแล้ว และหัวใจก็กำลังจะถูกปลดปล่อยให้ไหลไปตามความต้องการของร่างกาย
คนที่แพ้อีกแล้วอาจจะเป็นเขา.....เเพ้ให้กับเด็กเวรนี่
จังหวะการสอดใส่เร็วขึ้น
เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะแต่ไม่ได้ฟังดูหยาบโลนอย่างเช่นครั้งก่อน เนื้อตัวที่เหนียวเหนอะหนะเพราะเหงื่อ
กับเสียงเบาะที่ฝืดเคืองเรียกความเร้าร้อนในตัวของชายหนุ่มได้ดี
แต่หัวก็ยังคงบอกให้เขาอ่อนโยนกับคนข้างใต้ให้มากๆ
ทำยังไงก็ได้ให้เด็กนี่รู้สึกประทับใจในงานอดิเรกของเขา
“อื้ออออ”
เขี้ยวเล็กๆแสนคมงับลงบนไหล่ของเขา กลิ่นน้ำสีขาวขุ่นฟุ้งไปทั่วคันรถ
เด็กนี่เสร็จไปก่อนเขาแล้ว ทั้งๆที่แกนกายแค่ถูกถูไถไปกับหน้าท้องของเขาเท่านั้น
ใบหน้าสวยหวานถูกแกล้งให้ลงไปนอนพังพาบอยู่กับเบาะ เขาจูบขมับนั้นซ้ำๆ
ย้ำเตือนให้รู้ว่าเขาอยากทนุถนอมคนใต้ร่างมากแค่ไหน
“อื้อออ อึก
อืมมม” เร่งเครื่องได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องกระตุกเกร็งตัวปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมด
ความอุ่นวาบพวยพุ่งอยุ่ในพุงกะทิที่กระเพื่อมขึ้นตามแรงการหายใจหนักๆ
พวกเขานอนทับกันอยู่แบบนั้น
ตอนนี้ดึกมากแล้วได้เวลาที่ผับหลายแห่งกำลังจะปิดผู้คนเดินกลับมาที่รถ
มีเสียงพูดคุยจากทางด้านนอก สร้างความตื่นเต้นให้คนสองคนที่ยังนอนกกกอดกันอยู่ที่เบาะหลัง
“ชู่ววว
เงียบไว้นะ” จูบขมับปลอบแล้วกอดเอาไว้แม้ว่าตัวพวกเขายังเชื่อมติดกัน
ส่วนคนที่สติเบลอไปแล้วเพราะเหนื่อยอ่อน ทั้งจากการร้องไห้โวยวายและเวลานี้มันดึกดื่นเกินไป พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะหลับคอพับคออ่อนไป
บ็อก!!
เสียงเห่าเล็กๆจากเจ้าหมาจอมเสี้ยมทำให้เขาต้องหันไปดุแล้วส่งเสียงชู่ว
มันขยับหางส่ายไปมาตาลุกวาวพยายามจะกระโดดมาที่เบาะหลัง เขาถอดแกนกายออก แล้วใช้ทิชชู่เช็ดคราบสกปรกบนตัวเจ้าเด็กที่นอนอ้าซ่าหลับไปแล้วพร้อมกับทำความสะอาดช่องทางด้านหลังเพื่อที่จะได้ไม่อึดอัดเกินตัว
สงสัยต้องส่งรถคันนี้ไปซักเบาะอีกแล้วสิ....
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น